|
درباره وبلاگ  آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
شعر
شعر
ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻬﻨﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﺒﻨﺪ
ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﺩﺵ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﮑﺮﺍﺭ
ﻓﺎﺿﻞ ﻧﻈﺮﯼ
ﺯﺧﻢ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﺰﻥ ، ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﺗﻬﯽ ﺍﺳﺖ
ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺻﺪﻓﻢ ...
ﻓﺎﺿﻞ ﻧﻈﺮﯼ
ﻣﺮﮒ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻠﺦ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻨﺶ ﭼﻪ ﺑﺎﮎ
ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﮔﺮﯾﺰﻡ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺎﺿﺮﻡ
ﻓﺎﺿﻞ ﻧﻈﺮﯼ
ﺷُﻬﺮﺕ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻪ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﭙﺮﺱ ﻭﻟﯽ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﯿﺎ
ﺍﺯ ﺳﺮﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺭﻭﻡ ﺟﺎﯼ ﺩﮔﺮ
ﮐﻮ ﺩﻟﯽ ﺗﺎ ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺩﻻﺭﺍﯼ ﺩﮔﺮ
ﺑﻬﺮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺑﻬﺮ ﻣﺎ ﮐﻮﻩ ﺩﮔﺮﺑﺎﯾﺪ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺩﮔﺮ
ﻋﺸﻖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭘﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺳﺖ
ﺍﺩﺏ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﺸﻮﯾﻢ
ﺻﺎئب
ﺻﺒﺮﻡ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺯﻭﺭﻕ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﯾﺴﺖ
ﺍﯼ ﺗﺨﺘﻪ ﺍﻡ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ
ﺍﺯ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ، ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻃﻤﻊ ﻣﺪﺍﺭ
ﺍﺻﻼ ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
|
|||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: